Wij van Wryter (dat wil zeggen @gerald en ik) propageren dat je met onze begeleiding en de stappen van de Reis van de Held in twaalf weken tijd een boek kunt schrijven. Als je dat beweert, vind ik dat je het zelf ook moet kunnen waarmaken. Ik ben de betere schrijver van ons tweeën, dus was ik aan zet.
Je hebt planners en pants-ers
Toen ik begon met het schrijven van ‘25’ heb ik bewust en consciëntieus de tijd bijgehouden. Eerlijk, want het is heel gemakkelijk om te smokkelen. In het verleden schreef ik twee morgens in de week van negen uur tot twaalf uur. Meestal zonder vast omlijnd plan en zonder duidelijk doel.
Voor ‘25’ wilde ik dat anders aanpakken. Mijn doel was “een complete ruwe versie van een manuscript van rond de 60.000 woorden schrijven in maximaal 12 weken”. Omdat ik bij ‘25’ een duidelijk doel had, werd de druk die ik mezelf oplegde ook anders.
In het verleden ging ik zitten en schrijven en zag ik wel waar ik uit kwam. Ik was een pants-er. Dit kun je lezen als iemand die de verhalen uit z’n broekzak (pants) laat wapperen. Stephen King is bijvoorbeeld een echte pants-er. Nu dwong ik mezelf meer een planner te worden.
Structuur scheelt tijd
Bij ‘25’ voelde ik de duidelijke behoefte aan structuur. Dus begon ik aan een structuurdocument. Ik wist dat ik een thriller wilde schrijven en geen romantisch verhaal. Dat is al een belangrijke afbakening.
Vervolgens ben ik een uur of twee gaan zitten nadenken. Daarna wist ik de setting (Groningen) en enkele locaties (onder andere de Oosterpoort en de Stadsschouwburg). Ook de belangrijkste hoofdpersonen: Jan-Kees, zijn vriendin Yanara, hoofredacteur Roelfzema-Buema en hoofdinspecteur van politie Ernst Walstra.
Vervolgens bedacht ik een jonge journaliste die graag bij Het Dagblad wilde werken vanwege de reputatie van Jan-Kees. Dat werd Miranda. En toen kon mijn fantasie met me op de loop gaan en hoefde ik het ‘alleen nog maar’ te kanaliseren.
Klinkt simpel, het is het niet. Het werd zeker geen invuloefening.
Het verhaal zat al in m’n hoofd
Het voordeel van deze manier van werken voor mij is dat ik een lijn heb (mijn structuurdocument) als houvast. Ik hoefde alleen nog maar tijd in te plannen om het verhaal op te schrijven.
Daar komt het voordeel om de hoek kijken wat ik in een eerdere blog hebt genoemd: na elke cliffhanger een nieuw hoofdstuk beginnen. Dat gaf me de kans om een paar stappen vooruit te plannen. Op momenten dat ik weinig tijd had, kon ik snel de basis van een of twee volgende hoofdstukken opschrijven. Later in die week kon ik het hoofdstuk dan afschrijven.
Het resultaat in tijd
Nu ben je natuurlijk nieuwsgierig naar het resultaat. Heb ik mijn doel gehaald en een goed manuscript geschreven in de tijd van twaalf weken? Nou en of. De eerste, ruwe versie van ‘25’ heeft me 136 uur gekost. Wel besteedde uren mag ik wel zeggen, waar ik veel plezier aan heb beleefd.
Omgerekend naar een 40-urige werkweek is dat nog geen maand. Moet jij dat nou ook gaan doen? Ik zou zeggen, alleen als deze werkwijze goed bij je past. Als jij liever op een andere manier werkt, moet je dat zeker doen.
We horen graag jouw mening. Als je het leuk vindt om me te volgen, kun je je ook aanmelden voor de nieuwsbrief van Wryter. Dan mis je in elk geval niks. Als je mijn schrijven wilt volgen, kun je terecht op Edwinbierling.nl.
Laatste update 27 December 2023 door Edwin