Mijn vorige blog over mijn persoonlijke ervaring met schrijven volgens de methode van de Reis van de Held ging over het verhaalidee. Vanuit een verhaalidee schets ik meestal op hoofdlijnen iets van een structuur. Je kunt natuurlijk ook lukraak gaan schrijven.
Het is de manier waarop Stephen King schrijft: voor de vuist weg en hij ziet wel waar hij uitkomt. Hij verzint een personage, brengt hem/haar in moeilijkheden en komt al schrijvende tot een oplossing. King is wat Amerikanen noemen een “pants-er”: hij laat de verhalen uit zijn broekzak wapperen.
Mij ligt dat niet heb ik gemerkt. Ik heb echt meer structuur nodig, anders wordt het een janboel. Op mijn laptop staan een paar halve boeken die bewijzen dat ik structuur nodig heb. Halverwege het verhaal/boek liep ik hopeloos vast en het is me nooit gelukt het verhaal weer vlot te trekken. Ik ben dus meer een “planner”.
Maakt me dat een slechte schrijver? Ik denk het niet. Veel schrijvers hebben structuur nodig om een verhaal goed te kunnen opschrijven. Sommigen schrijven een half boek met aantekeningen voor ze aan het eigenlijke verhaal beginnen. Jeroen Windmeijer is daar een voorbeeld van.
Voor mij werkt het het beste om een begin te verzinnen, een mogelijk eind in gedachten te hebben en minstens twee kansrijke plottwisten achter de hand te houden. Verder vind ik het handig om vooraf te bedenken hoe lang een verhaal/boek ongeveer gaat worden. Gangbaar in de boekenmarkt is tussen 60.000 en 70.000 woorden. Dan weet je dat alvast.
Daarmee zeg ik niet dat dikke manuscripten bij voorbaat kansloos zijn. De Zwitser Joël Dicker en de Duitser Frank Schätzing leveren flinke pillen af. De doorgewinterde lezer vindt dat vast heerlijk.
Het Begin
Ik deel na de initiële ruwe schets het verhaal verder op. Laat ik eens uitgaan van 60.000 woorden. Dan wil ik zo’n 15.000 woorden gebruiken voor het begin. Je weet wel, om in de Reis van de Held te spreken: een schets van de Gewone Wereld, de Oproep tot Avontuur met het Opruiend Incident en de stap Weerstand & Weigering.
Die 15.000 woorden zijn niet heilig. Soms doe ik het in 13.00 en soms wordt het 16.000 of 17.000. Het is een indicatie. Soms begin ik daarna al met schrijven. Vaak doe ik eerst verder onderzoek, bijvoorbeeld naar belangrijke details die de krenten in de pap van mijn verhaal zijn, of die de (heel belangrijk) geloofwaardigheid vergroten.
Het midden
Vervolgens komt het Bloedsaaie Midden. Dit stuk van het verhaal neemt zo’n 30.000 woorden in beslag. Ik noem dit het Bloedsaaie Midden omdat dit punt het punt is waarop de meeste schrijvers afhaken. Voor mij zijn mijn structuur en de plottwisten die ik vooraf heb bedacht op dit moment mijn steunpilaren. Ze helpen me over de dode punten heen en zorgen ervoor dat het Bloedsaaie Midden allesbehalve saai is.
In termen van de Reis van de Held kun je denken aan de Ontmoeting met de Mentor, de Selectiedrempel, de Nieuwe Wereld, de Inwijding en de Centrale Crisis.
Het slot
Het slot van het verhaal neem ik weer zo’n 15.000 woorden voor. Ik heb zelf de neiging om het slot af te raffelen omdat ik het verhaal af wil hebben. Dat is niet ideaal. De kans bestaat dat ik dingen vergeet, of dat mijn logica niet meer klopt. Daarom neem ik bewust de tijd voor het slot. Soms stop ik zelfs een paar dagen met schrijven.
De Reis van de Held noemt hier de Fase van de Dolk, de Terugkeer, Dood & Wederopstanding en het Elixer. Het is een ruwe schets, maar voor mij werkt het. Voel je ook vooral niet verplicht om in elk verhaal alle fasen te gebruiken. Het is een leidraad, geen wet van Meden en Perzen.
Voor mij is structuur belangrijk. Soms is het zelfs een stuwende factor om mijn verhaal van goed naar geweldig te pushen. We horen graag jouw mening.
Als je het leuk vindt om me te volgen, kun je je ook aanmelden voor de nieuwsbrief van Wryter. Dan mis je in elk geval niks. Als je mijn schrijven wilt volgen, kun je terecht op Edwinbierling.nl.
Laatste update 27 December 2023 door Edwin